JAK POZBYĆ SIĘ PASOŻYTÓW?
Według danych WHO, w ciągu ostatnich lat różnymi pasożytami zaraziło się ponad 4,5 mld ludzi. Szacuje się, że choroby pasożytnicze są przyczyną 14 mln zgonów na świecie w skali roku! Warto zatem mieć na uwadze w naszej codzienności, że nie tylko żywność stanowi źródło ich bytowania. Dlatego zanim zacznę pracę z każdym z moich pacjentów zlecam specjalistyczne badania na obecność pasożytów i stwierdzam choroby pasożytnicze niemal w
każdym przypadku! Szczególnie u osób, które od dłuższego czasu zmagają się z licznymim dolegliwościami układu trawiennego, obniżeniem odporności i problemami ze strony układów nerwowego czy endokrynnego.
W ludzkim organizmie może przebywać ponad 300 gatunków pasożytów.
Wbrew obiegowym poglądom pasożyty nie bytują głównie w jelitach. Można je odkryć w każdej części ciała: w skórze, na włosach, w płucach, mięśniach, stawach, wątrobie, przełyku, krwi, oczach, a także w mózgu. Dostają się do organizmu człowieka poprzez spożywanie niedomytych owoców i warzyw, niestarannie przygotowane jedzenie (surowe lub niedogotowane), poprzez picie nieprzegotowanej wody, brak higieny osobistej, jedzenie pokarmów niewiadomego pochodzenia czy nawet poprzez kontakt z domowym zwierzątkiem. Dodatkowym czynnikiem
sprzyjającym zarażeniu przez pasożyty są podróże zagraniczne.
W moim przekonaniu jednym z najbardziej niebezpiecznych pokarmów, który może spowodować poważne choroby pasożytnicze, jest surowe mięso lub ryby, np. w sushi. Najczęściej zakażenie pasożytami związane jest ze spożyciem wody i żywności. Pasożyty przedostają się do naszego organizmu także poprzez ukąszenie owadów,
a nawet poprzez powietrze (kurz transportuje jaja pasożytów). Zarażamy się podczas kąpieli w zbiornikach wodnych. Zakażeniu ulegają już nawet noworodki w łonie matki, ponieważ wiele z nich przedostaje się z łatwością przez łożysko. W ludzkim organizmie może zadomowić się wiele różnych gatunków pasożytów, od tych o
mikroskopijnych rozmiarach, do tych widocznych gołym okiem.
Najnowsze opracowania podają, że w organizmach 95% dorosłych ludzi zamieszkiwało od
jednego do pięciu gatunków pasożytów.
Według statystyk, w Polsce inwazja owsików dotyczy 95% ludności, włosogłówki – 80%, glisty ludzkiej – 50%, a zarażenie giardia – lamblia u niemowląt dochodzi do 80%. Na drodze pasożyta pragnącego zawładnąć ludzkim organizmem staje wiele przeszkód. Naszą pierwszą linią obrony jest warstwa ochronna ciała – skóra i błony
śluzowe zaopatrzone w enzymy, które likwidują zagrożenie. Kolejna zapora to tzw. odporność wrodzona. Pozwala ona organizmowi rozpoznawać obce, wrogie organizmy i substancje, które dostały się do wewnątrz ciała. Organizm wytwarza specjalne komórki (zwane komórkami żernymi lub makrofagami), które wchłaniają intruzów, trawią ich i w ten sposób neutralizują. Na końcu do działania przystępuje odporność nabyta (swoista), dzięki której powstają przeciwciała wyspecjalizowane w zwalczaniu konkretnych wrogów. Pasożyty nie pozostały w odwrocie i wypracowały metody radzenia sobie z liniami obrony. Jedną z nich jest wnikanie do komórek organizmu i ukrywanie się w nich jak za żywą tarczą; układ odpornościowy nie zniszczy przecież własnych komórek! Po wniknięciu do ciała niektóre pasożyty zaczynają działać bardzo szybko, aby zdążyć się ukryć, zanim układ immunologiczny zareaguje. W pierwszej fazie pasożyty dostają się do wątroby i stamtąd wnikają do całego krwiobiegu, ukrywając się w czerwonych krwinkach, erytrocytach. Wewnątrz erytrocytów pasożyty są bezpieczne. Mają również składniki odżywcze pozwalające im się namnażać, zatem są w swoim pasożytniczym raju. Kiedy się namnożą i zużyją materiał z komórki gospodarza, rozrywają ją i poszukują następnej. Różnorodność wśród pasożytów jelitowych jest ogromna, najczęściej spotykane to ameby, giardia, tasiemce, włosogłówki, glisty, owsiki, tęgoryjce. Prawdopodobnie jesteś pewien, że nie posiadasz tak ohydnych mieszkańców w jelitach. Ale prawdopodobieństwo, że jesteś dotknięty inwazją pasożytów, jest większe, niż myślisz.
Pasożyty jelitowe wnikają do organizmu na różne sposoby.
Najczęściej w stadium jaja dostają się do jelit przez skażoną żywność i wodę pitną. Mogą być jednak również przenoszone przez zakażone owady (np. pchły, kleszcze, komary), inne osoby lub zwierzęta domowe. Mogą przedostać się do organizmu również podczas współżycia seksualnego. Zarażanie jest szczególnie wysokie podczas stosunku analnego, ponieważ większość pasożytów, w tym ich jaja, jest ukryta w kale lub, na przykład, w przypadku owsików, woli przebywać w pobliżu odbytu i tam składać jaja. Larwy niektórych robaków przedostają się bezpośrednio do krwi przez skórę. Stamtąd są transportowane do płuc, gdzie mogą doprowadzić do silnego chronicznego kaszlu, a nawet zapalenia płuc. Następnie przechodzą przez drogi oddechowe do gardła i ostatecznie trafiają do przewodu pokarmowego poprzez połknięcie. Z kolei larwy innych pasożytów rozwijają się w dwunastnicy, a potem migrują do jelita grubego i tam rosną. Niektóre pasożyty jelitowe są również w stanie przebić ścianę okrężnicy. W ten sposób dostają się do krwi i mogą zostać rozprowadzone po całym ciele.
Zakażenie pasożytami może wywołać wiele przewlekłych chorób.
Pasożyty to żywe organizmy, które zjadają swojego żywiciela (roślinę, organizm zwierzęcy czy ludzki). Nic więc dziwnego, że inwazja pasożytów zawsze wiąże się z brakiem składników odżywczych i substancji witalnych. Tylko z tego powodu już może rozwinąć się wiele różnych chorób, w zależności od wieku i ogólnego stanu zdrowia danej osoby. Pasożyty wydalają również toksyczne produkty przemiany materii, które obciążają jelita, a także wątrobę i układ odpornościowy. W jelicie mogą powodować takie objawy, jak silne wzdęcia, przewlekłe zaparcia, przewlekła biegunka, wrzody żołądka i jelit itp. Jeśli pasożyty w końcu dostaną się do krwiobiegu lub układu limfatycznego, mogą dotrzeć do wszystkich narządów i zaatakować ich tkanki. Rozwijają się procesy zapalne, które wywołują choroby w dotkniętych narządach. W przypadku rozwoju przewlekłego stanu zapalnego istnieje ryzyko autodestrukcyjnej nadreakcji układu odpornościowego z powodu przeciążenia. W tym stanie układ odpornościowy wymyka się spod kontroli. Taki rozwój ostatecznie prowadzi do powstania tzw. chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy również atakuje i niszczy zdrową tkankę. Stany te obejmują np. chorobę Leśniowskiego-Crohna, zapalenie stawów, łuszczycę, stwardnienie rozsiane i wiele innych. Silny układ odpornościowy może zapobiegać implantacji pasożytów jelitowych wytwarzając specyficzne przeciwciała. Jednak niektóre pasożyty mają perfidne strategie przetrwania, które uniemożliwiają układowi odpornościowemu działanie przeciwko nim.
Wielokrotnie zmieniają swoją strukturę powierzchniową, zrzucając skórę. W ten sposób pasożyt nie może być dłużej rozpoznawany przez odpowiednie przeciwciała jako intruz i unika mechanizmów obronnych. Inne pasożyty uwalniają pewne substancje, które stymulują układ odpornościowy do produkcji większej liczby tzw. komórek
regulatorowych. Ten typ komórek tłumi reakcję immunologiczną organizmu, dzięki czemu pasożyt może teraz rozwijać się, rosnąć i rozmnażać. Ponadto wszystkie pasożyty jelitowe czerpią korzyści z niezdrowego środowiska jelitowego. Im uboższa lub zachwiana flora jelitowa człowieka, tym lepiej pasożyty mogą zagnieździć się w licznych zabrudzonych niszach ściany jelita!
Przy tak dynamicznym postępie medycyny rozczarowuje i zadziwia, że w diagnostyce czy leczeniu pasożyty zasadniczo nie są brane pod uwagę. Ich obecność jest oczywiście często trudna do zdiagnozowania, ponieważ objawy pasożytnicze są niespecyficzne. Wielu lekarzy często nie dostrzega związku czy źródła choroby w infekcji pasożytniczej , która spowodowała poważną chorobą. Wielokrotnie do błędnej diagnozy przyczynia się fakt, że obecnie prawie żaden lekarz nie bierze pod uwagę zarażenia pasożytami (parazytozą jelitową). Wydaje się, że medycy nadal wierzą, że pasożyty są problemem tylko w krajach tropikalnych i Trzeciego Świata. Ale tak nie jest!
Diagnostyka pasożytów jelitowych nie jest łatwa.
Badanie kału często daje raczej wątpliwy wynik, ponieważ pasożyty jelitowe chowają się w warstwach śluzowych i jeśli są obecne w uchyłkach jelit nie są wykrywalne w stolcu. Ponadto nie cały stolec jest badany. Pobierane są losowe próbki, tak że znalezienie jaj lub larw jest jak gra losowa – chyba że inwazja jest masowa. Pasożyty podlegają cyklowi rozwojowemu, zatem dzisiaj twoje ciało może „być wolne” od jaj pasożytów (w badaniu laboratoryjnym), jednak następnego dnia znajdziesz to, czego szukasz, ponieważ pasożyty dopiero wtedy przeszły w fazę składania jaj. Próbki kału mają zatem znaczenie tylko wtedy, gdy są pobrane z kilku różnych dni oraz ważna informacja podczas pełni Księżyca. Może to wielu z nas dziwić, ale skoro steruje on przypływami i odpływami morskimi, a ludzki organizm (w zależności od wieku i płci) składa się przeciętnie w 60–75% z wody, to fazy Księżyca mogą mieć odzwierciedlenie w równowadze biochemicznej organizmu. Podczas pełni zwiększa się ilość dodatnich jonów w powietrzu, wydziela się więcej hormonu szczęścia, serotoniny, podnosi się poziom energii ciała, powodując lepsze ukrwienie i pobudzenie. Wiele osób odczuwa wówczas zmiany nastroju spowodowane różnicami poziomu serotoniny. Dziś wielu miłośników ogrodów czy producentów wina wraca do ludowych mądrości i zaczyna dostosowywać pielęgnację roślin do faz Księżyca. Zielarze wiedzą, że soki w roślinach płyną podobnie jak krew u ludzi i zwierząt i dlatego zioła zbierane w dzień przed pełnią mają w liściach i łodygach najwięcej leczniczych soków, a drzewa inną wilgotność przed i po pełni. Stąd powstała stosowana juz technologia budowania księżycowych domów.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej lub skonsultować swoje dolegliwości, podejrzewasz infekcję pasożytniczą, chciałbyś rozpocząć terapię w kierunku odrobaczania chętnie wskażę drogę i pomogę w diagnostyce.
https://gotujzdrowo.com/konsultacje/